Emerytura rolnicza w marcu 2023 roku ulegnie waloryzacji. W Sejmie przyjęto projekt ustawy, który zmieni zasady wyliczania wysokości świadczenia wypłacanego przez KRUS. W marcu 2022 roku ZUS podwyższył emerytury o 7 procent. Podwyżka dotyczyła 8,5 miliona osób. Po jej przeprowadzeniu najniższa emerytura, renta z tytułu całkowitej niezdolności oraz renta rodzinna wzrosła do 1338,44 zł brutto. Najniższa renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy wzrosła do 1003,83 zł. Podczas gdy średnia emerytura wypłacana przez ZUS w 2021 r. wynosiła nieco ponad 2,6 tys. zł, to w województwie śląskim ta przeciętne była o blisko 500 zł wyższa. Mieszkańcy najgęściej zaludnionego województwa w kraju mogli liczyć na średnio 3 tys. 134 zł 87 gr emerytury brutto miesięcznie. Emerytury na Ukrainie wciąż są głodowe. W minionym roku 4,2 mln ukraińskich emerytów otrzymywało świadczenia o równowartości 280 zł miesięcznie. W tym roku jest to niespełna 2 miliony Minister Marlena Maląg podpisała komunikat w sprawie wskaźnika waloryzacji rent i emerytur w 2023 roku. Przekazała, że wskaźnik waloryzacji wyniesie 114,8 proc. z minimalną podwyżką na poziomie 250 zł. – Oznacza to, że w tym roku seniorzy otrzymają rekordowe podwyżki. Najniższa emerytura, renta z tytułu całkowitej Twoja emerytura w 2023 roku (kwota brutto) - 1000 zł Twoja emerytura w 2023 roku (na rękę) - 910 zł Prognozowana emerytura od marca 2024 roku - 1002,73 zł TWÓJ ZYSK - 92,73 zł PIXABAY. Takie będą emerytury w 2024 roku - podajemy prognozowane wyliczenia. W efekcie po zmianach od marca 2023 roku najniższa emerytura z ZUS ma wynieść 1588,44 zł, a rolnicza z KRUS 1430 zł. - Minimalna emerytura rolnicza, po 25 latach opłacania składki, nie może być niższa niż ta, która jest naliczona w systemie ZUS. Obecnie wysokość emerytury z KRUS jest ustalana w oparciu o emeryturę podstawową. Składki emerytalne na Islandii, a powrót do Polski; islandia.pdf; Emerytura na Islandii – europa.jobs; 주제와 관련된 이미지 najniższa emerytura w islandii; 주제에 대한 기사 평가 najniższa emerytura w islandii. Ile wynosi emeryturą w Islandii? Ile lat trzeba przepracować w Islandii żeby dostać emeryturę? Jak działa system emerytalny w Islandii? System emerytalny w Islandii składa się z trzech filarów: Mieszkaniec Islandii może przejść na emeryturę w wieku 67 lat lub odroczyć ten moment aż do 72 roku życia. Im dłużej się pracuje, tym wyższa jest emerytura z I i II filaru. W jakim wieku można przejść na emeryturę w … Czytaj dalej Domyślasz się zapewne, że nie będzie Ci przysługiwała w przyszłości nawet niska emerytura z polskiego ZUSu, ponieważ nie opłacasz tam składek? Emerytura wypłacana przez Irlandię obecnie wynosi w przedziale do €4,784 do €11,975 rocznie (*), w zależności od ilości wpłaconych składek PRSI. To około €400 – €1,000 DArbC. Islandzki system emerytalny został oceniony jako najlepszy na świecie ze względu na bardzo niskie obciążenia dla budżetu państwa, a także wysoką stopę Wydatki Islandii na finansowanie systemu emerytalnego są najniższe w całej Unii Europejskiej – stanowią jedynie 2 proc. PKB. Dla porównania najdroższy system emerytalny mają Włochy i Grecja (ponad 15 proc. PKB). Natomiast Polska wydaje co roku na opłacanie świadczeń emerytalnych i rentowych równowartość 12 proc. PKB, czyli 6 razy więcej niż w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych. Przeczytaj także: Polski system emerytalny oceniony na tróję Jak Islandia pogodziła bardzo dobre warunki życia na emeryturze z niskimi wydatkami państwa? Najniższe w Europie koszty oferowania państwowych emerytur wynikają z tego, że obowiązkowy system emerytalny składa się z dwóch filarów: I filar - świadczenia finansowanego z budżetu (z bieżących podatków), II filar - emerytury finansowanej ze składek pracodawcy i pracownika. Unikatową cechą systemu emerytalnego w Islandii jest to, że oba filary działają na zasadzie naczyń połączonych: im wyższe świadczenie ma być wypłacane z II filaru (dodatkowe dochody), tym mniejsze będzie dofinansowanie emerytury z budżetu. Prawo do emerytury podstawowej zależy od okresu zamieszkiwania w Islandii, gdy spełnia się dwa warunki – okres zamieszkiwania w Islandii nie krótszy niż 3 lata i dodatkowo trzeba mieszkać w Islandii w okresie pobierania świadczenia. Ustawowy wiek emerytalny jest jednym z najwyższych w Europie i wynosi 67 lat; o emeryturę w niepełnej wysokości można się ubiegać od 65 roku życia. Przyszły emeryt na krótko przed osiągnięciem wieku emerytalnego otrzymuje formularz do wypełnienia z Zakładu Ubezpieczeń Emerytalnych (Tryggingastofnun). W tym formularzu musi wskazać wszelkie inne źródła dochodów na emeryturze, w tym wysokość świadczenia, jakie będzie otrzymywał z obowiązkowego funduszu emerytalnego (II filaru). Emerytura podstawowa Wskazanie dodatkowych dochodów jest konieczne, ponieważ emerytura z I filara dzieli się na dwie części: emeryturę podstawową (grunnhfeyrir) oraz kwotę zależną od dochodów (tekjutrygging). Wszyscy, którym emerytura przysługuje, mają prawo do emerytury podstawowej oraz do emerytury zależnej od dochodu, przy czym im wyższe będzie świadczenie wypłacane z systemu kapitałowego (z II filara), tym niższa będzie kwota przyznana przez ZUS w ramach dodatku zależnego od dodatkowego dochodu (tekjutrygging). Opłaca się pracować dłużej Mieszkaniec Islandii może odroczyć moment przejścia na emeryturę aż do 72 roku życia. W takim przypadku jego emerytura wypłacana z I filaru będzie rosła o 0,5% miesięcznie. Natomiast marynarze, którzy przepracowali na morzu 25 lat, mogą ubiegać się o pełną emeryturę już po ukończeniu 60 roku życia. Obowiązkowe fundusze emerytalne II filar działa na podobnej zasadzie jak polskie otwarte fundusze emerytalne, przy czym wysokość wpłat jest znacznie wyższa niż w Polsce: stanowi 12 proc. wynagrodzenia pracownika, z czego 8 proc. jest finansowane przez pracodawcę, a 4 proc. przez pracownika. W niektórych branżach oraz w sferze budżetowej wpłaty pracodawcy są wyższe niż 8 proc. Pomimo że fundusze inwestują składki na rynku kapitałowym (w obligacje i akcje), emerytura jest wypłacana w systemie hybrydowym: dożywotnie świadczenie nie może być niższe niż 56 proc. ostatnich zarobków przy 40 latach opłacania składek (element systemu o zdefiniowanym świadczeniu), ale może być wyższa – jeżeli fundusz osiągnął odpowiednio wyższą stopę zwrotu uwzględniającą transfery zysków na zapewnienie emerytury obliczanej według zdefiniowanego świadczenia (element systemu o zdefiniowanej składce). Fundusze oferowane dla pracowników w sferze budżetowej działają według schematu o zdefiniowanym świadczeniu. Fundusze emerytalne II filara powstały w Islandii w 1980 roku, czyli najstarsi uczestnicy mają już wypłacane pełne emerytury (uwzględniające 40 lat oszczędzania). III filar podobny do PPK Trzeci filar działa bardzo podobnie do rodzimych PPK: składki są finansowane zarówno przez pracodawcę i pracownika po takiej samej wysokości – po 2 proc. wynagrodzenia, przy czym oferowanie III filaru jest w pełni dobrowolne dla pracodawcy. Aktywa islandzkich funduszy emerytalnych na koniec 2020 roku wyniosły 44,9 mld USD, co stanowiło wzrost o 15,4 proc. w skali roku; wartość aktywów stanowiła 194,3 proc. PKB. Średnia stopa zwrotu funduszy emerytalnych w 2020 roku wyniosła 9 proc., natomiast w okresie ostatnich 10 lat 5,8 proc., co znacznie przekraczało stopę aktuarialnego odniesienia na poziomie 3,5 proc. Ze względu na silne zachęty finansowe do dłuższej pracy, a także etos pracy rzeczywisty wiek emerytalny w Islandii wynosi 68,5 lat. Podsumowanie Fenomenem systemu emerytalnego w Islandii jest połączenie dwóch elementów: bardzo niskich kosztów dla budżetu, a także rzeczywistej stopy zastąpienia wynoszącej około 100 proc. po uwzględnieniu emerytury z dwóch obowiązkowych filarów. Niskie wydatki państwa na pokrycie świadczeń emerytalnych wynikają z tego, że w Islandii oba filary obowiązkowej emerytury stanowią system naczyń połączonych. Obniżeniu kosztów i jednoczesnej wysokiej stopie zastąpienia sprzyjały w ostatnich latach wysokie stopy zwrotu osiągane przez fundusze emerytalne. A to oznacza, że jeżeli stopy zwrotu funduszy emerytalnych w przyszłości będą niższe, będzie to miało negatywny wpływ nie tylko na wysokość emerytury, ale również na wzrost kosztów budżetowych. W jakich przypadkach obywatele innych krajów mogą odzyskać składki wpłacane na fundusz emerytalny przy wyjeździe z Islandii na stałe? Według 19. art. przepisów nr. 129/1997 zezwala się obcokrajowcom na wypłatę składek wpłacanych na fundusz emerytalny w przypadku wyjazdu z Islandii, chyba że jest to zabronione przepisami międzynarodowymi, obowiązującymi Islandię. W chwili obecnej Islandia podpisała takie porozumienie z 30 krajami. Należą do nich: Stany Zjednoczone oraz kraje EWG, Szwajcaria oraz wszystkie kraje Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. EFTA: to Islandia, Norwegia, Liechteinstein i Szwajcaria ze względu na umowę Vadus a krajami EFTA. ESB: to Austria, Belgia, Bułgaria, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Holandia, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Cypr (część grecka), Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Portugalia, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry i Niemcy. Osoby, które posiadają obywatelstwo w jednym z wyżej wymienionych krajów nie mogą wystąpić o wypłatę składek na fundusz emerytalny przy wyjeździe na stałe z które posiadają obywatelstwo w dwóch lub więcej krajów również nie mogą wystąpić o wypłatę składek emerytalnych, chyba że wszystkie obywatelstwa znajdują się w krajach nie związanych z porozumieniem Islandii. Specjalne przepisy dotyczą obywateli Wielkiej Brytanii, którzy posiadali obywatelstwo tego państwa do 1 stycznia 2021, w czasie kiedy Wielka Brytania należała do UE. Zezwala się na wypłatę składek emerytalnych wpłacanych po 1 stycznia 2021 roku. Co stanie się ze składkami płaconymi przez obcokrajowców gdy wrócą z powrotem do kraju z którego pochodzą? Nie jest możliwe wypłacenie składek osobom obcego pochodzenia na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Zasada ta opiera się na wzajemnym porozumieniu krajów członkowskich o stosowaniu prawa o ubezpieczeniach społecznych w stosunku do osób przeprowadzających się pomiędzy krajami członkowskimi. Możliwe jest wypłacenie składek osobom spoza EOG, gdy wyprowadzają się z kraju. Składki członków funduszu emerytalnego oraz dopłaty pracodawców wypłacane są bez odsetek, ale z rekompensatą wzrostu cen. Jeżeli osoba należąca do funduszu uzyskała prawo do tak zwanej renty prognozowanej (zazwyczaj po okresie 3 lat) kwota wypłaty może się obniżyć. Czy mogę decydować, do jakiego funduszu emerytalnego chcę należeć? Przynależność do funduszu emerytalnego określana jest przez umowy zbiorowe, które określają pensje minimalne dotyczące określonych zawodów, bądź przez osobne przepisy prawne. Jeśli twoja umowa zbiorowa nie obejmuje zawodu, który wykonujesz bądź twoja umowa zatrudnienia nie podlega pod umowę zbiorową, możesz wtedy wybrać fundusz emerytalny zgodnie z regułami, które ustalane są przez fundusze emerytalne. Reguły niektórych funduszy emerytalnych nie dopuszczają członkostwa dla każdego, np. w przypadku funduszy emerytalnych pracowników sektora publicznego. Tu możesz zapoznać się z dostępnymi funduszami emerytalnymi Czy mogę otrzymać zwrot wpłaconych składek w chwili, gdy przestanę być członkiem funduszu emerytalnego? Nie, osoby posiadające islandzkie obywatelstwo nie mogą otrzymać zwrotu wpłaconych składek do funduszy emerytalnych, zarówno tych ogólnych jak i dodatkowych. Gdy obcokrajowiec wyjeżdża z Islandii może otrzymać zwrot wpłacanych składek. Dotyczy to jednak tylko obywateli krajów spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W jakich przypadkach obywatele innych krajów mogą odzyskać składki wpłacane na fundusz emerytalny przy wyjeździe z Islandii na stałe? Według 19. art. przepisów nr. 129/1997 zezwala się obcokrajowcom na wypłatę składek wpłacanych na fundusz emerytalny w przypadku wyjazdu z Islandii, chyba że jest to zabronione przepisami międzynarodowymi, obowiązującymi Islandię. W chwili obecnej Islandia podpisała takie porozumienie z 30 krajami. Należą do nich: Stany Zjednoczone oraz kraje EWG, Szwajcaria oraz wszystkie kraje Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. EFTA:to Islandia, Norwegia, Liechteinstein i Szwajcaria ze względu na umowę Vadus a krajami EFTA. ESB: to Austria, Belgia, Bułgaria, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Holandia, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Cypr (część grecka), Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Portugalia, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry i Niemcy. Osoby, które posiadają obywatelstwo w jednym z wyżej wymienionych krajów nie mogą wystąpić o wypłatę składek na fundusz emerytalny przy wyjeździe na stałe z które posiadają obywatelstwo w dwóch lub więcej krajów również nie mogą wystąpić o wypłatę składek emerytalnych, chyba że wszystkie obywatelstwa znajdują się w krajach nie związanych z porozumieniem Islandii. Specjalne przepisy dotyczą obywateli Wielkiej Brytanii, którzy posiadali obywatelstwo tego państwa do 1 stycznia 2021, w czasie kiedy Wielka Brytania należała do UE. Zezwala się na wypłatę składek emerytalnych wpłacanych po 1 stycznia 2021 roku. Jakie reguły obowiązują odnośnie wpłat na fundusz emerytalny? Członek funduszu może odpisać od podatku do 8% zarobków do opodatkowania, 4% składki do funduszu podstawowego i 4% do składki do funduszu dodatkowego. Dopłata pracodawcy nie zalicza się do obowiązkowego odprowadzania podatku tak, jak od innch dochodów i nie nazywana jest korzyściami pracownika. Podatek od tych dochodów płacimy przy otrzymywaniu emerytury tak, jak od innch dochodów. Czy obywatele innych państw mają obowiązek płacenia składek emerytalnych? Osoby innych państw, którzy otrzymują pensję w Islandii płacą składki emerytalne według tych samych zasad, co obywatele islandzcy, zgodnie z islandzkim prawem o funduszach emerytalnych. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy obcokrajowiec będący obywatelem jednego z krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego, jest pracownikiem zagranicznej firmy przez krótki czas i ma tak zwany formularz A1(E 101/N 101), wydany przez kraj, z którego pochodzi. Wtedy podlega on pod prawo o ubezpieczeniach, obowiązujące w jego własnym kraju. Czy płacenie składek emerytalnych jest obowiązkowe? Tak, zgodnie z prawem wszystkie osoby pracujące lub prowadzące własną działalność gospodarczą, zobowiązane są do zapewnienia sobie przyszłej emerytury poprzez członkostwo w funduszu emerytalnym. Członkostwo w funduszu emerytalnym obowiązuje od 16 do 70 roku życia. Do kiedy muszę zapłacić składkę emerytalną, jeśli prowadzę własną działalność gospodarczą? Składki trzeba wpłacać miesięcznie. Dniem płatności jest dziesiąty dzień następnego miesiąca po wypłaceniu pensji, zaś ostateczny termin upływa z końcem tegoż miesiąca. Jeśli składka wpłacona jest po ostatecznym terminie płatności, naliczone zostają odsetki karne. Ile muszę wpłacać na fundusz emerytalny? Obowiązkowa składka wpłacana do funduszu emerytalnego wynosi 12% pensji brutto, w okresie od 16 do 70 roku życia. Dla osób pracujących na ogólnym rynku pracy, podział wysokości wpłacanych składek jest ustalany w umowach zbiorowych. Zazwyczaj pracownik płaci 4% zarobków brutto, wpłata pracodawcy została płodniesiona, uważa się iż w przyszłości płowinna ona wanosić 11,5%, cp ogólnie wyniesie 15,5%. Dla pracowników sektora publicznego i niektórych innych grup zawodowych dopłata pracodawcy jest wyższa. Powyżej podano ogólną regułę, odstępem od niej są pracownicy bankowi, członkowie starszego systemu emerytalnego oraz pracownicy gmin. Jakie korzyści płyną z płacenia składek emerytalnych? Emerytura do końca życia. Prawo do renty bądź renty rodzinnej (dla dzieci), jeśli osoba należąca do funduszu emerytalnego utraci zdolność do pracy i stanie przed realną utratą dochodów z powodu choroby bądź wypadku. Renta rodzinna wypłacana jest współmałżonkowi bądź dzieciom w przypadku śmierci członka funduszu emerytalnego. Możliwość uzyskania korzystnych pożyczek. Kto sprawuje nadzór nad składkami wpłacanymi do funduszu emerytalnego? Krajowy Urząd Podatkowy, uzyskując informacje od funduszy na temat wpływających do nich wpłat i porównując je z informacjami wykazywanymi w zeznaniach podatkowych pracowników i osób prowadzących własną działalność gospodarczą, prowadzi nadzór nad tym, czy składki emerytalne są wpłacane. Fundusze emerytalne wysyłają do wszystkich swoich członków zestawienie wszystkich składek, które wpłynęły do funduszu. Dopuszczalne jest udostępnianie zestawień w formie elektronicznej, jeżeli członek funduszu sobie tego życzy. Członkowie funduszu mają obowiązek sprawdzania, czy wszystkie wymagane składki są odprowadzane od ich pensji. Aby składki podlegały gwarancji Funduszu Gwarancyjnego Płac, w przypadku bankructwa firmy, ważne jest sprawdzenie listy wpłat w ciągu 60 dni od daty wystawienia zestawienia. Jeżeli w zestawieniu brak informacji na temat jakichś składek, należy poinformować o tym fundusz emerytalny, poprzez przedstawienie w ciągu 60 dni odcinków wypłat. Uprawnienia emerytalne opierają się jedynie na składkach, które zostały uiszczone. Nie pamiętam, do jakich funduszy emerytalnych płaciłem składki przez całe życie. Czy istnieje ryzyko, że niektóre wpłaty zostaną przeoczone bądź się przedawnią? Uzyskane prawo do emerytury nie przepadnie, nawet jeśli wykaz wpłat zostanie zagubiony. Możesz skontaktować się z funduszem, do którego wpłacasz składki, aby uzyskać dostęp do portalu internetowego danego funduszu emerytalnego, gdzie można zobaczyć całościowy wykaz uprawnień uzyskanych we wszystkich funduszach. Informacje te uzyskać też można na portalu emerytalnym „Lífeyrisgátt“, który udostępnia informacje o wszystkich funduszach ogólnych, zaś dostęp do niego zapewnia ta sama nazwa użytkownika i hasło, co w konkretnym funduszu. W Polsce wiek emerytalny wynosi obecnie 65 lat dla mężczyzn i 60 lat dla kobiet. A jak to wygląda w innych krajach w Europie oraz w reszcie świata? I właściwie dlaczego wiek emerytalny jest stopniowo podnoszony? Spis treści: Dlaczego wiek emerytalny jest podwyższany? Wiek emerytalny w Unii Europejskiej Wiek emerytalny w innych krajach europejskich Wiek emerytalny na świecie Kontrowersje wokół podwyższania wieku emerytalnego Czy warto pracować dłużej? W Polsce już próbowano podnieść wiek emerytalny. Zakładała to reforma rządu Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego. Zmiana oznaczała podwyższenie wieku emerytalnego do 67 lat zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Nie spotkała się jednak z dobrą opinią społeczeństwa, zabrakło też odpowiedniej kampanii, która wyjaśniałyby, dlaczego zdecydowano się na taką zmianą. Kolejny rząd, czyli Prawa i Sprawiedliwości, wrócił do wcześniejszego rozwiązania (65/60). Dlaczego wiek emerytalny jest podwyższany? Podwyższanie wieku emerytalnego jest niejako koniecznością wynikającą ze zmian cywilizacyjnych i społecznych. Przede wszystkim chodzi o to, że społeczeństwo się starzeje, a do tego żyjemy statystycznie coraz dłużej. W rezultacie więcej osób pobiera emeryturę, a mniej wpłaca składki emerytalne. Tu też warto wyjaśnić, że pieniądze, które idą z naszych pensji na rzeczone składki, nie są tak naprawdę gromadzone na naszą przyszłą emeryturę, lecz na bieżąco wydawane. Dlatego lata później, gdy na rynku pracy będzie znacznie mniej osób niż obecnie, może być problem z utrzymaniem systemu emerytalnego. Mówiąc wprost, zabraknie pieniędzy na wypłatę emerytur. Stąd właśnie pomysł, by podnieść wiek emerytalny - w efekcie więcej osób by pracowało, a mniej pobierało emerytury. Pozwoliłoby to utrzymać wydajność systemu emerytalnego. Nie jest to oczywiście zmiana przyjemna, bo oznacza dłuższe czekanie na zasłużoną emeryturę. Niemniej jak dotąd nie znaleziono lepszego rozwiązania, by uratować ubezpieczenia społeczne oraz emerytury w krajach, w których społeczeństwo się starzeje - a dotyczy to również Polski. W parze z podnoszeniem wieku emerytalnego starano się wprowadzić tzw. reformę sześciolatków. Wcześniejsze pójście do szkoły (o rok) również przekładałoby się na większą liczbę osób aktywnych zawodowo, które odprowadzałaby składki emerytalne. Z tej reformy - wzbudzającej kontrowersje (oznaczającej "krótsze dzieciństwo") - także wycofał się rząd PiS. Wiek emerytalny w Unii Europejskiej Wiek emerytalny kobiet w Polsce wynosi 60 lat i jest to najniższa wartość w Unii Europejskiej (taka sama obowiązuje w Austrii oraz Rumunii). Średnia europejska dla kobiet to 63 lata i 9 miesięcy. W przypadku emerytur dla mężczyzn tylko na Słowacji wiek emerytalny jest niższy niż w Polsce (62 lata), a tyle samo wynosi (lub będzie wynosić po zaplanowanych reformach) w Austrii, Bułgarii, na Cyprze, w Finlandii, na Litwie, w Luksemburgu, na Łotwie, Malcie, w Słowenii, Szwecji i na Węgrzech. Kto zaś pracuje najdłużej? Rekordzistami są mieszkańcy Wielkiej Brytanii i Irlandii, gdzie wiek emerytalny dla obydwu płci wynosi aż 68 lat. Do 67. roku pracują (albo będą, zgodnie z reformami) zaś obywatele obu płci: Belgii, Chorwacji, Danii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii i Niemiec. W tym ostatnim kraju rozważa się nawet podwyższenie wieku emerytalnego do… 71 lat. A w których państwach Unii Europejskiej pracuje się do 66. roku życia? Mianowicie w Portugalii i we Włoszech. Wiek emerytalny w innych krajach europejskich Bardzo często to kraje wysoko rozwinięte najszybciej podnoszą wiek emerytalny. Dzieje się tak dlatego, że to właśnie w nich obywatele żyją najdłużej, a jednocześnie społeczeństwo się starzeje. Widać to dobrze na przykładzie krajów europejskich, które nie należą do UE. W przypadku bogatej Norwegii i Islandii zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet wiek emerytalny wynosi po 67 lat. W Mołdawii, a więc jednym z najbiedniejszych krajów Europy, mężczyźni pracują do 62. roku życia, kobiety zaś do 57. Na Ukrainie jest to odpowiednio 62 lata i 60 lat, a Białorusi - 63 i 58. Co ciekawe, zarówno w niezbyt zamożnej Bośni i Hercegowinie, jak i bardzo bogatej Szwajcarii (europejskiej rekordzistce, jeśli chodzi o oczekiwaną długość życia!) wiek emerytalny wynosi po 65 lat dla obydwu płci. Wiek emerytalny na świecie W krajach pozaeuropejskich można wskazać na tę samą tendencję co w Europie - w zamożniejszych podnosi się stale wiek emerytalny. Dość dużo wynosi on w Stanach Zjednoczonych, bo aż 68 lat dla mężczyzn i 67 lat dla kobiet. Obywatele Kanady obu płci pracują do 67. roku, podobnie jest w Australii (zaplanowana reforma). W Japonii - kraju, gdzie statystycznie żyje się najdłużej na świecie - reforma przewiduje podwyższenie wieku emerytalnego do 68 lat. Sporą ciekawostkę stanowi Libia, gdzie wiek emerytalny dla obydwu płci wynosi aż 70 lat! A zdecydowanie nie jest to kraj z grupy najbardziej rozwiniętych. Kontrowersje wokół podwyższania wieku emerytalnego Z jednej strony trudno uniknąć podwyższenia wieku emerytalnego, z drugiej zaś - przymus dłuższej pracy np. dla wcześniejszego pokolenia może się wydawać bardzo niesprawiedliwy. Dlatego tak trudno przekonać społeczeństwo, by zaakceptowało takie reformy. Duża w tym rola edukacji, a przede wszystkim polityków, którzy przeprowadzają reformę. To oni - także we własnym interesie (by nie stracić poparcia) - powinni właściwie uzasadnić sens zmian, tak by każdy mógł to zrozumieć i świadomie się wypowiedzieć. Inna sprawa, że nie można wieku emerytalnego podnosić "po prostu". W niektórych zawodach bowiem trudno pracować chociażby w wieku 65-67 lat. By dłuższa aktywność zawodowa nie oznaczała wypchnięciu z rynku pracy osób 60+, należy przygotować odpowiedni system wsparcia zawodowego, pozwalający na łatwe przekwalifikowanie się - w razie potrzeby. Duża też w tym rola ustawodawcy, by zapewnił obywatelom godną pracę do emerytury, jeśli decyduje się ją odsunąć w czasie. Czy warto pracować dłużej? Nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ wiele zależy od rodzaju pracy i stylu życia. W przypadku trudniejszych zawodów, w których praca obciąża zdrowie, na pewno dłuższe oczekiwanie na emeryturę miałoby gorsze skutki. Jednak są też atuty dłuższej pracy, która może nawet wydłużać życie. Zwłaszcza praca umysłowa pozwala zachować aktywność mentalną, sprzyja dalszej socjalizacji (pracujemy wśród ludzi), pobudza do działania. Praca z ludźmi ma spore znaczenie, ponieważ wiele osób po przejściu na emeryturę popada w izolację, samotność, a to często prowadzi nawet do depresji. Z wykształcenia polonista i amerykanista, z zawodu – bardziej ten pierwszy. Od ponad dekady zajmuje się pracą nad tekstami: pisaniem, redagowaniem, okazjonalnie korektą. Specjalizuje się przede wszystkim w tematyce home & living, ale pisze też o kulturze, sztuce, modzie, zdrowiu, turystyce i wszystkim, co akurat zwróci uwagę oraz zaciekawi. Prywatnie fan seriali z fabułą oderwaną od rzeczywistości oraz – w miarę możliwości czasowych i innych – podróżnik. Waloryzacja emerytur i rent w 2022 roku będzie jedną z najwyższych w ostatnich latach. Mimo to może nie wystarczyć, jeśli inflacja będzie tak wysoka, jak dziś prognozują waloryzacji emerytur i rent może wynieść 6,1-6,2 proc. To ostatnie szacunki wiceministra rodziny i polityki społecznej Stanisława Szweda, które przedstawił on w rozmowie z Super Expressem. Wcześniej szefowa resortu pracy Marlena Maląg wskazywała, że waloryzacja wyniesie nawet 7 będzie wskaźnik waloryzacji dowiemy się już w najbliższych dniach, gdy GUS poda dane o wzroście przeciętnej płacy w 2021 r. Będzie to ostatnia dana, jaka jest potrzeba, by go Waloryzacja emerytury w 2022 r. będzie większa. Rząd podjął decyzjęJeśli prognozy z ministerstwa pracy się sprawdzą, to tegoroczna waloryzacja świadczeń będzie jedną z największych w ostatnich latach. tak wysokiej waloryzacji nie było co najmniej od 2009 r., kiedy to wskaźnik wynosił 106,1 jak rosły emerytury w ostatnich latach pokazuje ten wykres:Jak się liczy wskaźnik waloryzacjiRząd co rok podnosi emerytury i renty. Waloryzacja dokonywana jest o ogłoszony wcześniej wskaźnik waloryzacji. Corocznie wskaźnik waloryzacji publikowany jest pod koniec lutego. Np. w 2021 roku wynosił on 104,24 proc. A więc każda renta i emerytura w 2021 zwiększyła się w wyniku waloryzacji o 4,24 proc. względem tej z 2020 wskaźnik waloryzacji, co do zasady, przyjmuje się średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych z poprzedniego roku, zwiększony o co najmniej 20 proc. realnego wzrostu przeciętnej nie ma jeszcze dokładnych danych, które pozwoliłyby na podanie dokładnej wysokości wskaźnika tegorocznej waloryzacji. Co prawda są już dane o średniej inflacji w 2021 r. i tzw. inflacji emeryckiej (uwzględnia ona koszyk dóbr i usług typowy dostosowany do struktury wydatków seniorów), ale brakuje jeszcze informacji o realnym wzroście danych GUS inflacja emerycka wyniosła w 2021 roku 4,9 procent – a więc mniej, niż inflacja ogółem (5,1 proc.).W środę 9 lutego GUS poda dane o realnym wzroście przeciętnego wynagrodzenia w 2021 rząd może przyjąć inny, wyższy wskaźnik, albo wprowadzić dodatkową podwyżkę emerytur o ustaloną wcześniej kwotę (jest to tzw. waloryzacja kwotowa). Tak było np. w 2012 r., kiedy to wszystkie emerytury podniesiono o 71 zł brutto latach 2015, 2017, 2019 i 2020 emerytury waloryzowano o ustalony wskaźnik, ale jednocześnie wprowadzono minimalną wartość podwyżek. W 2015 r. wzrost emerytury nie mógł być mniejszy niż 36 zł, w 2017 r. nie niższy niż 10 zł, a w latach 2019-2020 minimalna podwyżka wynosiła 70 może być wyższaJednak nawet jeśli szacunki z ministerstwa pracy się potwierdzą, to tegoroczny wzrost emerytur może nie nadążać za wzrostem cen. Prognozy dla tegorocznej inflacji nie są dobre, zdaniem ekspertów przez galopujące ceny gazu, czy energii, a także żywności, tempo wzrostu cen może być nawet dwucyfrowe w drugiej części prognoz 25 ekonomistów, zebranych w styczniu przez Narodowy Bank Polski, średnioroczna inflacja w 2022 r. wyniesie 7,4 styczniu inflacja mogła już przekroczyć 9 proc. w skali roku. Wskazuje na to obecnie większość prognoz więc nawet gdyby emerytury i renty wzrosły od marca o 7 proc., to nie mogłoby to nie zrównoważyć to tak dużego wzrostu cen, jakiego spodziewają się w tym roku wyniesie emeryturaJak 7-proc. waloryzacja przełożyłaby się na wysokość emerytur? Obecnie minimalna emerytura to 1250,88 zł. Po podwyżce o 7 proc. wyniosłaby więc 1338,44 odsetek – prawie 19 proc. pobieranych świadczeń – mieści się jednak w przedziale 1800-2200 zł miesięcznie. Przy zastosowaniu wskaźnika 7 proc. wzrosłyby one do 1926 zł – 2354 wartość wskaźnika waloryzacji w 2022 roku Ministerstwo musi podać najpóźniej do 25 lutego 2022 ChądzyńskiRedaktor Naczelny 300Gospodarki. Dziennikarz specjalizujący się w makroekonomii. W mediach od końca lat 90. Był reporterem Życia, Parkietu, korespondentem Polskiej Agencji Prasowej. Od sierpnia 2021 roku w 300Gospodarce, wcześniej przez wiele lat związany z Dziennikiem Gazetą Prawną. W 2018 roku nominowany do nagrody Grand Press MaciuchWydawczyni w 300Gospodarce, specjalizuje się w tematyce podatkowej. Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

najniższa emerytura w islandii